– Myślę, że może być wiele przyczyn. Przede wszystkim trudno jest nam rozmawiać o sprawach, które są dla nas ważne. Życie seksualne jest na tyle ważną częścią życia, że trudno o nim mówić bez emocji. W związkach często rozmowy na temat seksu kończą się żalem, cichymi dniami, bo nagle się okazuje, że ona nie miała orgazmu od lat, a on ma dosyć pozycji klasycznej i chciałby na jeźdźca. Okazuje się, że rzeczywistość jest inna, niż wydawała się być. To rodzi niejasności, konflikty, niedopowiedzenia.
Ludzie czują się oceniani. Ocena seksu dotyka poczucia własnej wartości i jest dla człowieka zagrażająca. Generalnie rozmowa o własnym życiu seksualnym wymaga dużej pewności siebie, odwagi i dopuszczenia do siebie możliwości, że nie jest zupełnie dobrze.
Inna sprawa to sam język, niezwykle ubogi. Dla seksu mamy określenia albo wulgarne, albo medyczne. Część par wypracowuje jednak swój własny język – jeśli tak jest, to znaczy, że para jest blisko ze sobą i że jest jej dobrze, że ich życie seksualne jest także w słowach.